Ik ben nu een paar dagen actief op Twitter. Het lijkt wel een nieuwe wereld waar ik in stap. Ik heb er net 15 minuten aan besteed, door de tweets te lezen van de afgelopen tijd. Zo nu en dan klik ik op een link die me interessant lijkt. Een paar keer vond ik dat ook daadwerkelijk. Ik klik door, kom bij een weblog die me aanspreekt. Lees wat berichtjes, voeg de weblog toe aan mijn RSS reader en besluit de eigenaar ervan te volgen op Twitter. Klik op een link in een blogpost, kom opnieuw op een interessante site. En zo klik ik er lekker op los. Tot ik uiteindelijk niet meer weet hoe ik er eigenlijk kwam. Ik lees en leer in ieder geval heel wat nieuws.

Een mooie schets van wat Twitter me tot nu toe oplevert: nieuwe inzichten, artikelen, weblogs en links naar mensen met soortgelijke interesses. Serendipiteit zou je deze vorm van ‘klikken’ ook kunnen noemen: je vindt iets onverwachts en bruikbaars terwijl je op zoek bent naar iets totaal anders.

Over het algemeen vinden we dit browsen en klikken geen acceptabele leerstrategie. Veel mensen vinden surfen en ongericht zoeken verspilling van tijd. En het is zeker zo dat de kans dat dit surfen je niets oplevert groot is. Maar ik geloof er toch in dat dit serendipiteits-surfen de potentie heeft om verbindingen tussen ideeën te leggen die anders ongezien blijven, het stimuleert out-of-the-box denken en het daagt ons denken uit tot het zien van nieuwe inzichten en perspectieven. Dus mijn advies… gun jezelf af en toe een moment lekker klikken! Ook op het werk. En laat je verrassen.

Een aanrader: volg op Twitter de tweets met #durftevragen eens. Erg leuk.