Laatst was ik een nieuw projectvoorstel aan het schrijven en ik zocht naar een bepaald model. Waar was ik dat ook al weer tegengekomen? Welke collega had er ervaring mee opgedaan? Ik kon het niet meer terughalen. Wat te doen? Ik besloot de vraag op Yammer te zetten, en jawel! Van drie collega’s reactie! En eerlijk gezegd zaten daar twee collega’s bij waar ik in dit kader nooit aan gedacht had.
Picture from CCLFI (http://bit.ly/1iZipq2)
Een krachtig voorbeeld van kennis delen en gebruik van online netwerken. Het past natuurlijk helemaal in deze tijd met nieuwe en sociale media (en informeel en sociaal leren). Voorheen zouden we een boek openslaan, dat ene artikel nog eens opzoeken, bij een collega binnenstappen of iemand bellen waarvan je dacht dat hij of zij je wel verder zou kunnen helpen. Zoekstrategieen die prima werkten en die je nog steeds uitstekend kunt gebruiken. Wel is er een nieuwe manier bijgekomen, namelijk gebruik maken van dat grote netwerk van collega’s en collega’s van collega’s om je heen. Via het interne online netwerk en alle online netwerken waar je onderdeel van bent. Denk maar aan je LinkedIn groep, Yammer netwerk, Twitter en Google+ communities.
Delen van ’tacit’ knowledge
Veel organisaties worstelen met de vraag hoe ze het proces van intern kennisdelen op gang kunnen brengen, kunnen stimuleren en ondersteunen. Dat is over het algemeen geen gemakkelijke opgave; we hebben het druk, werken met strakke deadlines en kennisdelen vraagt om reflectie, dialoog en samenwerken. Wanneer vind je eens de rust en tijd om iets op te schrijven over het succesvolle project dat je laatst hebt afgerond? En let op! We hebben de neiging om interventies voor kennisdelen te hanteren die beginnen bij degene die de kennis hebben. Maar hoe aantrekkelijk is dat? Je weet niet wat de ander wil weten. Je weet niet wie behoefte heeft aan jouw opgedane inzichten en ervaring. En daar komt bij dat als je zelf iets gaat opschrijven, je een beroep doet op je expliciete kennis. Echter, het onderscheidend vermogen, dat wat maakt dat het je juist in dit project zo goed gelukt is, zit vaak in de tacit of impliciete kennis. En het is heel moeilijk om daar voor jezelf greep op te krijgen. De zin ‘I know more than I can tell‘ drukt het wat mij betreft prachtig uit.
Waarde van online vragen stellen
Je vraag online stellen, wat in veel organisaties al mogelijk is via online fora, is een manier waarbij je beroep doet op de ’tacit knowledge’ van een ander: jij stelt een vraag waarbij je een beroep doet op kennis van een ander. En regelmatig komt het dan voor dat de ander zich er niet van bewust was dat deze kennis van bijzonder waarde is. We worden ons vaak pas bewust van onze ’tacit knowledge’ als een ander er heel expliciet om vraagt.
Van weten naar doen
Ik heb het idee dat we inmiddels wel weten dat we ook in onze online netwerken onze vragen kunnen stellen. Maar we doen het nog niet heel veel. We ervaren het nog als een te hoge drempel om iets online te plaatsen. We vinden dat we het zelf uit moeten zoeken. We willen anderen er niet mee lastig vinden. We verwachten toch niet iets zinnigs terug te krijgen. We denken er niet aan… Waar ik je middels deze blog eigenlijk toe wil verleiden is om het toch eens te doen. Stel je vraag. Probeer het eens uit. Experimenteer. Nodig je netwerk uit om met je mee te denken en hun expertise in te zetten. Expertise waar ze zich voor een groot deel niet bewust van zijn. En door jouw vraag wel bewust van worden! Zoals Nancy Dixon zegt: Leren start met het stellen van een vraag. Het proces van kennis delen is van start!
Ha Sibrenne, wat een mooie en herkenbare weblog. Ik worstel ook met het gegeven dat ik niet goed onder woorden kan brengen wat mijn eigen tacit knowledge is. En waar ik dan over ga bloggen bijvoorbeeld. Wat ik leuk zou vinden is, is om met jou / een groepje af te spreken dat we aan elkaar vragen gaan stellen waar je dan over ” moet” bloggen. Om zo elkaar wijzer te maken en zelf ook meer inzicht in je eigen verborgen vakmanschap.
Groet! Joke
Ha Joke, wat een leuk idee! Ik doe heel graag mee met dit groepje. Ik herken namelijk wel de zoektocht af en toe naar wat ik moet schrijven. Of ik heb wel een onderwerp, maar heb de neiging soms om dat heel praktisch te benaderen. Of ik wil wel ergens over schrijven, maar wat is nu precies mijn boodschap? Dus ja, ik kan ook wel wat ondersteuning en meedenkkracht gebruiken. Iemand die af en toe een vraag stelt die ik zelf niet zou bedenken! Eens kijken hoe we onze groep nog wat kunnen uitbreiden? Wellicht via de LOSmakers? Vind jij het leuk om het idee daar eens voor te leggen? Voor al die bloggers met goede voornemens voor 2014!